`. . . Κι η μελωδία όλο και μεγάλωνε. Και δε χωρούσε μέσα στο παλιό κτίριο και βγήκε έξω, στο κάστρο, κι απλώθηκε στον κάμπο και πήρε ν` ανεβαίνει πέρα, ψηλά, κατά τις κορφές του Ταϋγέτου. - Είναι για σένα αυτό που παίζω, είπε η Νίκη στο χιονάνθρωπο. Είναι μια προσευχή των παιδιών όλου του κόσμου. Να την ακούει ο Θεός. Άμα όμως ο Θεός είναι εκείνη την ώρα ψηλά, κι εκεί δε φτάνει η προσευχή μας, εσύ, που είσαι πιο κοντά μας και πιο κοντά στο Θεό, πες του πως τα παιδιά κάτω στη Γη θέλουν να του μιλήσουν. Έτσι πες του. Κι Εκείνος θα καταλάβει. . .` Ένας ύμνος είναι αυτό το βιβλίο για τη ζωή, την τρυφερότητα, την καλοσύνη και την αγάπη όλου του κόσμου. Ένας ύμνος με τέσσερις μελωδίες. Κι είναι όχι μόνο για τις άγιες μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, αλλά και για την κάθε άγια μέρα του ανθρώπου. Του κάθε ανθρώπου. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]