Έπεφτε ασήμι
Τες νύχτες να 'σαι από σώμα
Πένθος
Αν μια μέσα δεν μ' εύρισκες
Χορός νήσων
Σε ζωγράφισαν σώμα
Τα σπίτια
Γεωγραφίας σύγγραμμα
Φόβος ποιητή
Διατηρώντας ακέραια
Σπουδή στο ανατολικό παράθυρο της Μονεμβάσια
Μέσα από ποιες φωτοβολίδες
Κι απ' το τζουκ-μποξ του μάστρο-Πέτρο
Έβρεχε μια θολή βροχή
Σε πλάγια λαβή
Εις την Μεσσήνην
ΙΑΡΑ ΔΙΟΣ ΝΑΟΥ
Γυμνό
Ως ποτές να μην είχαν σπάσει
Σαν ένα μεγάλο καράβι
Μυθολογία σώματος
Όλες οι γραμμές κομμένες
Όπως τα πουλιά ρώγες
Έι ο μικρός μαΐστρος
Η πόρτα
Χάρης
Καθρεφτίζονται ανεστραμμένοι ποδηλάτες
Α' παθολογική κλινική-θάλαμος 3
Νέκυια
Frosini
Ένα μεσημέρι του Otto Dix στην Αθήνα
Αφήκαμε την πατρίδα άδεια
Κρα κρα οι κάργες
Μπορούσες ν' ακούσεις μουσική
Εστρώθη φτερούγες λευκές
Την ώρα εκείνην
Το βλέμμα του ζώου
Σαν κόκκινη παιδική καραμέλα
Να παίζω το νοσοκόμο
Αστρικό νερό
ΠΑΛΙΜΨΗΣΤΟΝ
Παιχνίδια γραφής
Αντί πέτρες
Inside
Ορυκτό του σιδήρου κόκκινο
Κι έφυγε
Η του Διός εστεμμένη
Ο νεαρός αγιογράφος της οδού Κυδαθηναίων
Ακροκέραμοι κατέρρεον
Να ηχήσει καλπασμός
Άγιοι σε τέμπλο
Ανατολικά του Βουλευτηρίου
Δάκτυλα
ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
Εφαίνουνταν η μητέρα
Sei la vita e la morte
Αν βαθιά της σιωπής
ΕΖΩΣΜΕΝΗΣ ΚΥΑΝΟΥΝ
Λέξεις εραστές
Ως εξ αμύνης
Πάριον μάρμαρον