«Το διαμέρισμα είναι σκοτεινό (...). Πηγαίνει στη μικρή κουζίνα (...). Φέρνει μια πάνινη, πτυσσόμενη πολυθρόνα κοντά στο πετρογκάζ. Πριν καθίσει, κλείνει το παραθυράκι που βλέπει στο φωταγωγό (...). Κλείνει την πόρτα της κουζίνας (...). Και σπρώχνει το ψαθί στη χαραμάδα της πόρτας. Κάθεται αναπαυτικά στην πολυθρόνα. Ανοίγει τέρμα τη στρόφιγγα της φιάλης υγραερίου». Ένα ανώνυμο θύμα. Ήρωας μιας από τις τόσες τραγωδίες, που δεν έχει γράψει ο Σοφοκλής, πλην όμως διαδραματίστηκαν στη Σοφοκλέους. Τι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος που έφτασε στο χείλος του γκρεμού; Η μόνη λύση που του απομένει είναι η αυτοκτονία. Ή μήπως όχι η μόνη; Μια ιστορία-θρίλερ με λίγα πρόσωπα και πολλές πράξεις ...κακές πράξεις, ως επί το πλείστον. Απρόσμενες μεταλλάξεις ανθρώπων σε μια εξωφρενική, ξεκαρδιστική πλοκή, που τους παρασύρει, ανατρέποντας τα δεδομένα τους και ισοπεδώνοντας τις συνειδήσεις τους.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]