...Η Τζωρτζέτ να χοροπηδάει, να κάνει πιρουέτες για ν` αποφύγει το μαχαίρι, ουρλιάζοντάς τους να σταματήσουν (και μόνο η μπενζεντρίνη να εμποδίζει τώρα την υστερία), αλλά εκείνοι γελούσαν, κι ο φόβος της να τους κάνει ακόμα πιο τολμηρούς· να πετάνε το μαχαίρι με μεγαλύτερη δύναμη και πιο κοντά στα πόδια της· το μαχαίρι να γλιστράει και να γκελάρει, να το μαζεύουν και να το ξαναρίχνουν στα πόδια που χόρευαν (η σκηνή να θυμίζει κακογυρισμένο γουέστερν)· τα γέλια, τα χοροπηδήματα κι οι πιρουέτες να σταματάνε απότομα καθώς η λεπίδα του μαχαιριού σφηνώθηκε στη γάμπα της. Η Τζωρτζέτα κοίταξε με απορία το μικρό κομμάτι της λεπίδας που φαινόταν και τη λαβή που περίσσευε από το πόδι της, τόσο ξαφνιασμένη με το αίμα που κυλούσε στο πόδι της που να μη σκέφτεται την πληγή ή τον κίνδυνο, αλλά μόνο να κοιτάζει το μαχαίρι και να προσπαθεί να καταλάβει τι είχε συμβεί...