(. . .) Το «Ταξίδι στη Σαμοθράκη» είναι το έναυσμα, η αφορμή για την ανάλυση της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας και της κοινωνικής νοοτροπίας. Το όχημα αυτής της ανάλυσης θα είναι η αφήγηση. Πρωταγωνιστές, όλοι εμείς. Η αποσπασματική, μεμονωμένη εμπειρία θα βρει τη θέση της μέσα σ’ έναν κύκλο. Πώς σχετίζεται, για παράδειγμα, η απαγόρευση της ελεύθερης κατασκήνωσης με τις πυρκαγιές; Η τριτοβάθμια εκπαίδευση με τον ρατσισμό; Οι σχέσεις των δύο φύλων με την επικράτηση των θρησκειών; Η εξουσία και το κράτος με τη μεθοδευμένη παράλυση του Συντάγματος; Ο εξανθρωπισμός του ατόμου με την καλλιέργεια του φόβου; Η τρομο-κρατία με τη δημο-κρατία; Η σιωπή με την ενοχή; Και όλα αυτά μεταξύ τους; (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]