(. . .) Πρόκειται για κείμενα μουσικολογικά, αισθητικά αλλά και άλλα, πιο καθημερινά - ενίοτε χιουμοριστικά - στα οποία - όσα επιλέγει - διακρίνει ο Μ. Δ. Μ. μιαν «εσωτερική συνέχεια». Θυμάται. . ., αφηγείται την κοινή - μα και συχνά αντιθετική - πορεία τους, συμπληρώνει μερικές εγγραφές «ημερολογίου» και ιδιαίτερα, προσπαθεί να συναντήσει τη σκέψη του φίλου του σ` εκείνα τα χρόνια, όταν ήταν παρούσα και επιτακτική η αίσθηση της επερχόμενης κατάρρευσης του πολιτισμού: τα χρόνια του Mahler· και λίγο μετά, όταν κορυφαίοι δημιουργοί έδιναν, λαχανιασμένοι, τα τελευταία λεπτουργήματα, πριν να λήξει οριστικά, με την κορύφωσή της, η εποχή της αναζήτησης του Ωραίου και του Αληθινού (κάτι που συνέβη, όπως πίστευε ο Μάνος, γύρω στα μισά του αιώνα μας, ή και λίγο πριν. . .).

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]