(. . .) `Ο Τακόπουλος, ως αυτοσαρκαζόμενος σατιρικός σε ο,τιδήποτε γράψει κριτικήν `ποιεί`. Υπάρχει μια ενότης στον λόγο και στο ύφος του σε όλα τα, κατά του `ζωτικού` ψεύδους, έργα του, που φθάνει στο αποκορύφωμά της, στην δίτομη προς το παρόν Κενή Διαθήκη του, το πιο επαναστατικό, πρωτότυπο είδος γραφής, σε τύπο και ουσία στην γλώσσα μας, κατά Παναγιώτη Κανελλόπουλο, το μοναδικό ανάλογο της γραφής του Τζαίημς Τζόυς. Θα μπορούσα να είχα πει από τότε, αντί για `κριτικήν`, `ποίησιν ποιεί`, γιατί ακόμα και η Κριτική του, Ποίησις είναι κι αυτή, δηλαδή, όχι μία αξία λόγου πράξις, στιγμιαία, αλλά διαρκείας`. (Ο Γιώργος Γκίκας για τα `Ποιητικά`).

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]