Με τρίχινη φωνή, το σκοινί του εξιστορεί κάθε βράδυ κι από μία ιστορία, τη ζωή ενός ανθρώπου που κρεμάστηκε. Αφηγείται ιστορίες από το μακρινό Βυζάντιο, την Κατοχή, το σήμερα. . . `Τα Παραμύθια της Αγχόνης` μοιάζουν με θραύσματα από ένα βιβλίο βαθιά χαμένο στο χρόνο, τις `Χίλιες και Μία Νύχτες` των θυμάτων της προόδου της ανθρωπότητας, και καταλήγουν σ` ένα ελπιδοφόρο μήνυμα. «Όταν η ζωή σου πρόκειται να φύγει, καλύτερα να το εκμεταλλευτείς. . .».
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
