Ποια μυστικά κρύβει βαθιά στην καρδιά του ο Αλέξανδρος και τα θυμάται τις τελευταίες του στιγμές, τάχα για βασίλισσες και βασιλοπούλες, τάχα για Νύμφες και Νεράιδες; Φτάνει να κρατήσουμε την ανάσα μας και ν` ακούσουμε τον άνεμο που τον τυλίγει. Πόσοι θρύλοι τον έντυσαν με χρυσαφένιο μανδύα και τον σήκωσαν μέχρι τις κορφές του Ολύμπου όπου μένουν μόνο οι Θεοί και μέχρι τις κορφές των Ιμαλαίων όπου διαβαίνουν μόνο τα όνειρα των ανθρώπων; Τον ξεγέννησε μια θεά στην Πέλλα. Του πήρε την τελευταία του ανάσα ένας θεός στη Βαβυλώνα. Έτσι το ήθελαν οι Μοίρες που είναι πάνω από τους ανθρώπους και πάνω από τους θεούς.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]