Ηράνθεμο είναι το νυχτολούλουδο. Στη Βαλένθια του 1492, τη χρονιά που οι Εβραίοι εκδιώκονται από την Ισπανία και ο Χριστόφορος Κολόμβος ξεκινά για την εξερεύνηση που θα τον οδηγήσει στην Αμερική, οι κήποι είναι γεμάτοι ηράνθεμα.
Σε μια εποχή που η Ιερά Εξέταση στέκεται αμείλικτη απέναντι σ` εκείνους που έχουν διαφορετικές πεποιθήσεις, η ισπανική νομοθεσία προβλέπει ότι η γυναίκα εξακολουθεί να παραμένει παντρεμένη μέχρι να περάσουν είκοσι πέντε χρόνια από την εξαφάνιση του άντρα της και επιβάλλει την ποινή του θανάτου στους μοιχούς.
Σ` αυτή την εποχή του σκοταδισμού, η Σαρίτα και ο Αλφόνσο πλάθουν όνειρα, χωρίς να υποψιάζονται ότι η ανθρώπινη μισαλλοδοξία είναι αυτή που κρατά το κλειδί του πεπρωμένου τους. Δίπλα τους ο Πάμπλο, πρωτοξάδελφος της Σαρίτα, και η Μαρισόλ, η καλύτερή της φίλη, ερωτεύονται παράφορα. Οι νύχτες τους μυρίζουν ηράνθεμο, ενώ από πάνω τους αιωρείται η απειλή της Ιεράς Εξέτασης, επειδή ο Πάμπλο είναι παπάς και για τη Μαρισό έχουν περάσει μόνο δέκα χρόνια από την εξαφάνιση του άντρα της, ένα μήνα μετά το γάμο τους.
Ωστόσο, η πίστη ότι ο άνθρωπος μπορεί να υπομείνει το αβάσταχτο τους κάνει να κοιτάζουν προς τον ορίζοντα των επόμενων χρόνων και να ελπίζουν ότι θα έρθει η στιγμή που ο χρόνος δε θα έχει πια όρια.
Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα που φανερώνει ότι `αν δεν ελπίζεις, δε θα βρεις το ανέλπιστο, που είναι ανεξερεύνητο και απλησίαστο`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]