Φθινόπωρο στο κέντρο της Αθήνας. Ένας άντρας και μια γυναίκα σμίγουν ερωτικά κάτω απ` τον ήχο της βροχής. Για κείνον η πράξη αυτή αποτελεί μια ακόμα επιβεβαίωση της κυριαρχίας του. Για κείνην είναι η αφορμή για να ξετυλίξει το κουβάρι. Γυρίζει το χρόνο πίσω. Θέλει να καταλάβει ποιοι και γιατί της στέρησαν την ομορφιά, τη χαρά, την ηδονή. Θυμάται, λυπάται, θυμώνει, πονά, γεύεται, μαθαίνει, απολαμβάνει, αντιδρά. Προσπαθεί να κρατήσει ζωντανό τον εαυτό της. Γύρω της δεκάδες άλλες γυναίκες ξεδιπλώνουν τη δική τους ιστορία. Η Πολυξένη, η Βίβιαν, η Μαρίνα, η Άντα, η Ευγενία, η Μάχη, η Σεβαστή, η Φούλα. Γυναίκες που ακροβατούν ανάμεσα στο φόβο και τη μοναξιά, που στοιχειώνει τα διπλά κρεβάτια τους.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]