Η διαρκής και μόνιμη υποβάθμιση των ελληνικών δασών την τελευταία εικοσαετία, θα συνεχισθεί τα επόμενα χρόνια μάλλον με αυξανόμενο ρυθμό. Η δασική πολιτική, ανεξάρτητα από κυβερνήσεις, χαρακτηρίζεται μέχρι τώρα από μια τυφλή εμμονή, με νέες κάθε φορά μεθοδεύσεις, στην αλλαγή της χρήσης των δασικών εκτάσεων, κυρίως για οικιστική εκμετάλλευση. Μια τέτοια πολιτική όμως, είναι τελείως αντίθετη με την γενική κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, αλλά - το βασικότερο - με τα ζωτικά μέχρι θανάτου, συμφέροντα του ελληνικού λαού. Στην Ευρώπη, αλλά και παγκόσμια, έχει πια αναγνωρισθεί ότι έχουμε φτάσει σε οριακό σημείο και πριονίζουμε το κλαδί που πάνω του καθόμαστε. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]