Το σπουδαίο αυτό βοήθημα σπουδής της γλώσσας μας, που συνηθίζουμε να ονομάζουμε `Γραμματική`, ως γνωστόν μελετά τους φθόγγους και τα μέρη του λόγου ως προς τη μορφή και τη σημασία τους, τον τρόπο που δημιουργούνται οι λέξεις (σύνθεση και παραγωγή), τις διάφορες τυπικές μορφές που παίρνουν τα μέρη του λόγου και γενικότερα εξετάζει τον τύπο και τη μορφή των λέξεων θεωρώντας τες ακίνητες. Στην πραγματικότητα, ένας που δεν έχει τη γλώσσα μας ως μητρική, δεν την έχει ακούσει και μιλήσει διαισθητικά από τη βρεφική του ηλικία, δύσκολα θα μπορούσε να τη μιλήσει, έστω κι αν γνώριζε άριστα όλους τους τύπους και τις μορφές της. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]