Το βιβλίο αυτό κινείται στο πεδίο του διεπιστημονικού προβληματισμού και του δημόσιου διαλόγου σχετικά με το νόημα ιδεών και εννοιών που αφορούν τις χρήσεις του παρελθόντος από τις αντιμαχόμενες κοινωνικο-πολιτικές ομάδες. Αναφέρεται στην υποστασιοποίηση της κουλτούρας και της ιστορίας και στην αναγωγή τους σε πρωταρχικά γνωρίσματα της συλλογικής ταυτότητας αλλά ταυτόχρονα και σε επίδικα ζητήματα. Παράλληλα διερευνά τους τρόπους συγκρότησης ιστορικής συνείδησης, το πλαίσιο και τους όρους της διεκδίκησης πολλαπλών ιστορικών παρελθόντων από τις καταπιεσμένες κοινωνικές ομάδες, καθώς και τις δυνατότητες ενσωμάτωσης των ιστορικών βιωμάτων των αποκλεισμένων στο εθνικό αφήγημα. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]