Για πρώτη ίσως φορά επιχειρήθηκε η θεώρηση της αστρολογίας κάτω από ένα πρίσμα καθαρά φιλοσοφικό. Ήταν αναγκαίο πρώτα να στηρίξω την ύπαρξή της με την ανάλυση του όρου αυτής, ανάλυση η οποία περιλαμβάνει το κάθε δυνατό ερώτημα που μπορεί να τεθή ως θέση και ως αντίθεση, αναφορικά με την ορθότητα κατά πρώτον της ονομασίας και εν συνεχεία με την ουσία της ονομασίας της. Διότι είναι φανερό ότι αν μπορή να σταθή μία θέση ως υπαρκτή, τότε η θέση αυτή καταλαμβάνει ένα αποσαφηνισμένο χώρο στη χορεία των επιστητών και είναι δυνατόν να ερευνηθή περαιτέρω το πώς και το γιατί υπάρχει και επενεργεί στη διαμόρφωση των ποικίλων φαινομένων και των παραγόμενων αποτελεσμάτων. Έτσι εξετάζεται το ζήτημα της αστρολογίας από διαλεκτική, φιλοσοφική, θρησκευτική, νομική και επιστημονική θεώρηση και επιχειρείται να αποδειχθή, αν μπορή να υπάρξη ή να απορριφθή ως θέση έχουσα υπόσταση αντικειμένου διαλεκτικά ορθού. Η αποδεικτική διαδικασία η οποία δεν περιλαμβάνει μόνον τη θέση αλλά και την άρνηση, στηρίζεται στον ορθό λόγο και στις υπαγορεύσεις αυτού, που είναι αναγκαία προϋπόθεση για την παραδοχή ή την απόρριψη κάθε φυσικής ή μεταφυσικής έννοιας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]