Έκανα ένα αβέβαιο βήμα μπροστά σαν υπνωτισμένος, νιώθοντας το αίμα να φεύγει απ` το κεφάλι μου. Τι μου συνέβαινε; Ήταν σύμπτωση το ότι μετά το δυστύχημα γινόμουν μάρτυρας όλο και πιο αλλόκοτων περιστατικών; Ή απλά, απ` το σημείο εκείνο και μετά, ήμουν ικανότερος στο να αντέξω, να αφομοιώσω τα όσα θα μου αποκαλύπτονταν; Ήταν λες και οι αισθήσεις μου μάθαιναν να ανιχνεύουν το απόλυτο σκοτάδι κι εκεί, στις σκιές, μια κρυφή ζωή ξετυλιγόταν, απαιτούσε το μερίδιό της στην πραγματικότητα. . .
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
