Ήταν ένα από εκείνα τα συνηθισμένα κυριακάτικα απογεύματα, που ο Τζίμης και η Φίφη, δύο τυχαία μικρά αδερφάκια, όπως τόσα άλλα, έβλεπαν ένα ακόμη σαββατοκύριακο να φτάνει στο τέλος του και τη φτωχή Δευτέρα τόσο κοντά. Τη δύσκολη και ανιαρή Δευτέρα, που τόσα χρόνια τώρα σημαίνει την αρχή μιας επαναλαμβανόμενης εβδομάδας, μιας μέρας γεμάτης σχολείο όπως καμία άλλη. Μα τα δύο αυτά καθημερινά παιδιά όπως τόσα άλλωστε δεν φαντάζονταν ποτέ ότι εκείνη η Κυριακή θα ήταν μια Κυριακή πιο όμορφη ίσως και πιο αξέχαστη από όλες εκείνες τις Κυριακές, που τους έφερναν μια δύσκολη και αυταρχική Δευτέρα. Γιατί θα τους πήγαινε σε ένα ταξίδι φαντασίας και ονείρου, για έναν προορισμό σε ονειρικό παρελθόν, γεμάτο παραδόσεις, γιαγιάδες μιας παλιάς ψυχής, και θρύλους, παλικάρια, αθάνατους ήρωες. (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]