(...) Με χαμηλή φωνή, ο Λεωνίδας Κύρκος καταθέτει τη μαρτυρία του. Και μέσα από τις απλές, καθημερινές ιστορίες του, που συμπυκνώνουν όμως πολλές άλλες, χωρίς καλά καλά να το αντιληφθούμε, κοιτώντας ξανά αυτά τα στιγμιότυπα του ελληνικού αριστερού κινήματος κατά το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα μαθαίνουμε πολλά και σκεφτόμαστε άλλα τόσα· χαμογελώντας. (...)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
