(...) Οι Σπαρτιάτες του παρεχώρησαν μεγάλο κτήμα στον Σκιλλούντα, κοντά στην αρχαία Ολυμπία, από όπου εκδιώχθηκε από τους Θηβαίους, όταν νίκησαν την Σπάρτη. Τότε ο Ξενοφών κατέληξε στην Κόρινθο και δεν δέχθηκε την ανάκληση των ποινών του, που του πρόσφερε η γενέτειρά του Αθήνα. Τους γιους του όμως δέχτηκε να καταταγούν στο αθηναϊκό στράτευμα, ως ιππείς. Όταν σκοτώθηκε ο γιος του Γρύλος, στην μάχη της Μαντινείας (362 π.Χ.), όλοι δίσταζαν να του αναγγείλουν τον θάνατο, επειδή ο Ξενοφών ήταν ήδη γερασμένος. Τελικά του ανήγγειλαν το θάνατο του γιου του και ο Ξενοφών εντελώς στωικά είπε: `Μου ήταν γνωστόν, ότι ο γιος μου ήταν θνητός`. Ο ίδιος πέθανε στην Κόρινθο το 354 π.Χ. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει την τροπή της ιστορίας, εάν οι Μύριοι είχαν αγκαλιάσει το σχέδιο του Ξενοφώντα, να παραμείνουν στον Πόντο και να ενώσουν τις εκεί ελληνίδες πόλεις στρατιωτικά. Ήταν το σχέδιο που φαντάσθηκε ο Ξενοφών, όταν έφτασε στην ελληνίδα πόλη την Τραπεζούντα το 400 π.Χ.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]