Ακολουθώντας τη μοναχική πορεία της ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία, σε ένα τοπίο που καθορίζει και καθορίζεται από την ιστορία, η Μάγδα μάς μιλάει για τη μοναξιά, για τη λαχτάρα του ανθρώπου να αγαπήσει και να αγαπηθεί, για τη σχέση αφέντη και σκλάβου, λευκού και μαύρου, άντρα και γυναίκας, για την επίγεια αγωνία και την ανάγκη της λύτρωσης.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
