Ένας μάγκας το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής του ’43 στον κατοχικό Λάκκο, τη γνωστή κακόφημη γειτονιά του Ηρακλείου, χορεύει το τελευταίο του ζεϊμπέκικο αγκαλιά με την Ιουλιέτα και τον νεκρό Ιησού. Ένας μεγάλος Έλληνας ποιητής προσπαθεί μέσα από τους μύθους μιας πόλης να βρει απαντήσεις στα διλλήματά του. Ο ζωγράφος Θεόφιλος εμπνέεται από έναν απαγορευμένο έρωτα και ζωγραφίζει την Παναγιά με τα γαλάζια μάτια. Ένας μοναχικός αγιογράφος προσπαθεί να δώσει χρώμα στον ασπρόμαυρο κόσμο ενός κοριτσιού με τη μυρωδιά της κανέλας, του μοσχοκάρυδου, της μέντας, του ευκάλυπτου και του λεμονιού. Ένας γέρος ριμαδόρος, ο εγγονός του, ένα παραμύθι για την Κυρά της Λίμνης, ένας έρωτας, μια ελπίδα, μια λύτρωση. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]