Κύριε,
Μια ακόμα μέρα χωρίς ημερομηνία... Σήμερα ανακάλυψα που κρύβεται η ευτυχία και θέλω να στο αποκαλύψω για να σε προκαλέσω. Θέλω να δω αν θα μου τη στερήσεις και αυτήν. Η ευτυχία κρύβεται εδώ στο καθαριστήριό μας. Είναι η μυρωδιά των φαρμάκων και της βενζίνης που χρησιμοποιεί η μάνα μου για να καθαρίσει τις βρωμιές των ρούχων (όσο για τις βρωμιές των ψυχών, εκεί αναλαμβάνεις Εσύ). Είναι ο ατμός που βγαίνει από το σίδερο όταν εξαφανίζει τις τσαλάκες (ή μήπως ο ατμός δε βγαίνει από το σίδερο αλλά από τα αυτιά σου γιατί κι Εσύ θυμωμένος πρέπει να `σαι μαζί μας). Είναι τα καθαρά ρούχα που κρέμονται στις κρεμάστρες και που φωνάζει η μάνα να μην τα πλησιάζουμε και τα λερώσουμε (Εσύ γιατί δε φωνάζεις όταν λερώνουμε ο ένας τον άλλον;) Είναι η μικρή μας γειτονιά με τους ανθρώπους της που σου λένε καλημέρα χαμογελώντας από καρδιάς. Είναι η φωτεινή ρεκλάμα μας που όταν την ανάβει η μάνα μου φέγγει περισσότερο από όλα σου τ` άστρα (μη ζηλεύεις εδώ, όμως, μάλλον σε νικάω). Τέλος θαρρώ ότι η ευτυχία κρύβεται στο κεφάλι του πατέρα μου που, κάθε φορά που κατεβάζει το ρολό του μαγαζιού μας, πιέζεται από εκείνη τη φλέβα ακριβώς επάνω από το δεξί του μάτι και μυστικά μου φωνάζει, σ` αγαπάω παιδί μου - λέξη που Εσύ δε μου είπες ακόμη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]