Η Γερμανία ή αλλιώς η ξενιτιά, η Ελλάδα ή αλλιώς η πατρίδα δεσπόζουν και στα δεκαέξι διηγήματα της παρούσας συλλογής. Η βιωματική σχέση του συγγραφέως με τον τόπο όπου εργάζεται τα τελευταία χρόνια και τον τόπο καταγωγής του, αποκτά μία διττή σημασία στα κείμενα του: από τη μια είναι η περιπλάνηση ενός ταξιδιώτη στα μονοπάτια ενός ανοίκειου και ταυτόχρονα οικείου γεωγραφικού χώρου και από την άλλη είναι το ταξίδι του ίδιου ανθρώπου στους σταθμούς της ζωής, όπου ανάμεσα στις σκοτεινές διαδρομές και στα δύσβατα σοκάκια λαμπιρίζουν αδιόρατα κάποιες αχτίνες φωτός.
Ο περιπλανώμενος του Ιντζέμπελη κάθε πρωί ξυπνά, σηκώνεται, παίρνει το τρένο από το σταθμό και στις διάφορες στάσεις συναντά μέσα από τους άλλους κομμάτια του ίδιου του του εαυτού. Ο χρόνος δεν έχει σημασία, οι εποχές αλλάζουν και ντύνουν απλά σαν σκηνικό τη δράση. Η συνάντηση του με τον Ερνστ, έναν ηλικιωμένο Γερμανό, με τον Φριτς Κοχ, έναν πολιτικό κρατούμενο, την κυρία Βικτώρια, μια σοφή γιαγιά από την Αλεξάνδρεια και με έναν παλαιστή, τον Ρενέ, αλλά και η συνάντηση του με τον έρωτα, την απιστία, τα όνειρα, τις διαψεύσεις και τους ανεκπλήρωτους πόθους γίνονται το περίγραμμα της προσωπικής του Οδύσσειας.
Τα διηγήματα της συλλογής είναι μικροί ή μεγάλοι σταθμοί σε γεγονότα και στιγμές, εικόνες και βιώματα που λίγο έως πολύ όλοι έχουμε ζήσει στο μικρό ή στο μεγάλο της ύπαρξης μας. Ένα ταξίδι με τακτικές στάσεις στην τόσο πολύπλοκα απλή καθημερινότητα μας...

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]