Θα `ρθουν στιγμές
που το άδειο κορμί μου
θα γεμίζει από εσάς
που στο χρόνο χαθήκατε.
Μέρες που πέταξαν
έτσι απλά
μια κοπέλα, ένας άντρας,
το τρένο που σφύριζε...
Θα `ρθουν στιγμές
που εκείνος ο θάνατος
στην ψυχή θα χαρίσει ένα δάκρυ,
εκείνο το δάκρυ που τότε δεν έχυσα.
Και τότε εγώ θα σταθώ
χωρίς πια θεό,
μ` ένα αστέρι, μια αγάπη,
ένα τίποτα,
γιατί υπάρχουν χιλιάδες
τόσα μικροπράγματα
που τότε θα χαθούν
για πάντα στο τέλος του ορίζοντα.
