Εκείνο το παγωμένο απόγευμα του Φλεβάρη η ζωή μου άλλαξε για πάντα. Μια τεράστια πορτοκαλοκόκκινη φωτιά τυλίγει το αυτοκίνητο στις φλόγες στερώντας μου τον πατέρα μου, το μοναδικό άνθρωπο που μου έδειξε αγάπη. Με εκείνη την τρομερή έκρηξη άρχισε ο εφιάλτης μου. Τώρα που ο προστάτης μου είχε χαθεί, βρέθηκα στο έλεος μιας γυναίκας που θεωρούσε φυσιολογικό να κακοποιεί ανυπεράσπιστα παιδιά. `Είσαι ένα τίποτα`, επαναλάμβανε ακούραστα η μητέρα μου, κάτι που φρόντιζε συνεχώς να μου αποδεικνύει. Ο Τζόε ήταν μόλις πέντε ετών όταν έχασε προσωρινά τη φωνή του, αλλά και την ελπίδα του για ένα καλύτερο μέλλον. Έζησε τρία σκληρά χρόνια απομόνωσης, ασιτίας, ξυλοδαρμών και βιασμών στο βρομερό υπόγειο της μητέρας του. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια τον εξανάγκαζαν να συμμετέχει σε ταινίες παιδικής πορνογραφίας. Στα δεκαέξι του βρήκε το θάρρος να ξεφύγει απ` αυτόν το φαύλο κύκλο της ψυχολογικής και σεξουαλικής κακοποίησης, κάνοντας μια νέα αρχή. Χρόνια αργότερα, σπάει τη σιωπή του για να αφηγηθεί την προσωπική ιστορία του, δίνοντας ένα μήνυμα αισιοδοξίας σε όλα τα παιδιά που υπομένουν και σωπαίνουν...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]