Ο Λουίζ αγαπάει την Μαρί αλλά και τις γυναίκες των φίλων του. Η Μαρί φεύγει. Και λοιπόν; Υπάρχουν η Σόνια, η Ίζα. Η Έμμα, κυρίως η Έμμα η φίλη του που θα τον στηρίζει μέχρι το τέλος του κόσμου. . . Μέχρι σήμερα . . . Ο κόσμος καταρρέει, σεισμοί ταράζουν το φλοιό της γης και δημιουργούν τεράστια ρήγματα, χώρες ολόκληρες βυθίζονται κάτω από κύματα λάσπης. Οι άνθρωποι έχουν απομείνει έκθαμβοι και μην μπορώντας να αντιδράσουν αποχαιρετούν ο καθένας με τον τρόπο του τη ζωή. Ο Λουί πηδάει στο κενό την ώρα που η Αψίδα του Θριάμβου σωριάζεται στο έδαφος. Τέλος της ζωής; Όχι το τέλος του πρώτου μέρους. Γιατί ο συγγραφέας, παρόλο που θεωρεί τον ήρωά του κυνικό και ίσως λίγο άξεστο, θεωρεί πως πρέπει να του δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία. Αν η ζωή είναι Κόλαση ακολουθεί το Καθαρτήριο. Ο άνθρωπος απέναντι στο Θείο. Ο Λουί απέναντι στον Βιργίλιο, τον απεσταλμένο του Θεού. Ο Βιργίλιος υποχρεώνει τον Λουί να κάνει μια ανασκόπηση στα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα που διέπραξε στη ζωή του, τον οδηγεί σε μια βαθύτερη ενδοσκόπηση και τον κάνει να ανακαλύψει τα λάθη και τα πάθη του. Ο Λουί αντιδρά, αντιστέκεται πονάει . . . Τελικά υποκύπτει και μετά το Καθαρτήριο ο Παράδεισος.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]