Μετά την Αγία Γραφή, ο Σαίξπηρ είναι ένας από τους πιο πολυμεταφρασμένους συγγραφείς του κόσμου. Τα έργα του κυκλοφορούν σήμερα σε περισσότερες από 90 γλώσσες και, όπως αναφέρει ένας μελετητής του, κανένα σπίτι στην Αγγλία δεν πρέπει να θεωρείται επαρκώς επιπλωμένο, αν δεν υπάρχει σ` αυτό ένα αντίτυπο των έργων του.
Υπολογίζεται ότι τα βιβλία που έχουν γραφεί μέχρι σήμερα και ασχολούνται με τον Σαίξπηρ και το έργο του ξεπερνούν τις 100 χιλιάδες. Πραγματικά, κανένας άλλος συγγραφέας δεν έχει κάνει να χυθεί τόση πολλή τυπογραφική μελάνη.
Και αναρωτιέται κανείς: Πού να οφείλεται άραγε η μεγάλη αυτή δημοτικότητα του Σαίξπηρ; Αναμφίβολα στην παγκοσμιότητα του πνεύματος του μεγάλου αυτού ανατόμου της ανθρώπινης ψυχής, που ερεύνησε όλα τα βάθη της και με την απαράμιλλη γλώσσα του φώτισε όλες τις πτυχές της. Ο αυτοδίδακτος αυτός δραματουργός, που ήξερε `λίγα Λατινικά και λιγότερα Ελληνικά`, σε αντίθεση με τους συγχρόνους του συγγραφείς που είχαν πανεπιστημιακή μόρφωση, ήταν πνεύμα πολύπλευρο και, `κρατώντας τον καθρέφτη μπροστά στη φύση`, έπλασε αδρούς και αληθινούς χαρακτήρες, όπως τον Άμλετ, τον Μάκβεθ, τον Οθέλλο, τον Ιάγο, τον Σάυλοκ, την Οφηλία, τη Δυσδαιμόνα και άλλους.
Γι αυτό, `στήθια όσο θ` αναπνέουνε και μάτια θα θωρούνε`, οι άνθρωποι θα τρέχουν στα θέατρα να δουν κάποια παράσταση, θα μελετούν τα έργα του και θα συρρέουν ευλαβείς προσκυνητές στη γραφική γενέτειρά του. Κι αυτό, γιατί ο δημιουργός των έργων αυτών, σύμφωνα με τον προφητικό στίχο του φίλου του Μπεν Τζόνσον, `Δεν ήτανε μιας εποχής, μα θα `ναι πια για πάντα.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]