Πάνω από έξι δεκαετίες ο Ρομπέρ Ντουανό έριχνε τα δίχτυα του σε ακίνητα νερά, στους αντίποδες των σημερινών επιθετικών φωτογράφων. "Έβρισκε το δρόμο του ψηλαφητά", αφήνοντας να τον καθοδηγούν "αισθήματα έλξης και αποστροφής", ή "να τον παρασύρουν από δω κι από κει τα γεγονότα", αφήνοντας τη διαίσθησή του να ανακαλύπτει την όμορφη -ακόμα και την ανατρεπτική- πλευρά των πραγμάτων", όπως λέει στα απομνημονεύματά του. [...] (από τη σελ. 7 του βιβλίου)
