Είναι μια αφήγηση οδοιπορικό από τη Μάνη του τέλους του 18ου αιώνα, στην Πόλη και τη Γωνιά της Κυζίκου του 19ου και την Κομοτηνή του 20ού αιώνα, που μέσα από την ιστορία κάποιων «ανώνυμων» και ταπεινών ανθρώπων καταδείχνει πως η καθημερινότητα είναι ίδια για όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τόπο, χρόνο ή θρησκεία. Όλοι γεννιόμαστε και πεθαίνουμε, αγαπούμε και αγαπιόμαστε, έχουμε τις μικρές και τις μεγάλες στιγμές, τις αγωνίες και τα όνειρά μας, τις προσδοκίες και τις αναμνήσεις μας. Όλα χωρούν στη ζωή μας, μικρή ή μεγάλη, δίνοντάς της ομορφιά και περιεχόμενο. Και χωρούν και μας δένουν μεταξύ μας, εμάς τους απλούς τουλάχιστον ανθρώπους. Μόνο το μίσος δεν χωρά, ή τουλάχιστον δεν είναι απαραίτητο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]