Η Ρεμιέ, η Τουρκάλα, παντρεύτηκε τον Μιχάλη, τον Έλληνα σε εποχές δύσκολες. Η μικρή κοινωνία της Ίμβρου στην οποία την έφερε ο άντρας της δεν την καλοδέχτηκε. Μα η αγάπη είναι πιο δυνατή κι η Ρεμιέ άντεξε, ποτέ δεν βαρυγκώμησε. Σεβάστηκε τις συνήθειες του τόπου όπου περιόρισε τον κόσμο της. Ταύτισε την ύπαρξή της με το πολύπαθο νησί. Παρόλο που μπορούσε να γυρίσει στην πατρίδα της, έμεινε κι έζησε δίπλα στους «χωριανούς» της, φύλακας άγρυπνος, μαζί με τους λιγοστούς ντόπιους, της ελληνικότητας της Ίμβρου.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
