(. . .) Καμιά φορά αναρωτιέμαι ποια επιστήμη θα μπορούσε να θεωρηθεί πλησιέστερη προς τη χάραξη και την άσκηση της εξωτερικής πολιτικής. Οι λεγόμενες πολιτικές επιστήμες; Η κοινωνιολογία; Η ιστορία; Αλλά πάλι σκέπτομαι πως τελικά αυτή η χάραξη και άσκηση της εξωτερικής πολιτικής δεν είναι καν επιστήμη. Είναι περισσότερο μια τέχνη, όχι βέβαια υπό την έννοια των «καλών τεχνών», αλλά περισσότερο της τεχνικής. Είτε η μαθητεία κοντά σε έναν καλό μάστορη είτε κάποια έμφυτη επιδεξιότητα στον χειρισμό των εργαλείων είναι τελικά το αποφασιστικό στοιχείο. Γι` αυτό, άλλωστε, και οι σελίδες που ακολουθούν δεν επιχειρούν - προς Θεού! - να δώσουν συνταγές ή συμβουλές για τον προγραμματισμό της εξωτερικής πολιτικής, αλλά απλώς να επισημάνουν τα όρια και τις δυνατότητες που έχει η όποια προσπάθεια προγραμματισμού.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]