Εξόριστος για πάντα από την Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Κ. Θ. Δημαρά, ο Γιάννης Σκαρίμπας καταλαμβάνει, αντίστοιχα, μια παράγραφο δεκαεξίμισι και άλλη μία δεκατρισίμισι αράδων στις ιστορίες της Νεοελληνικής λογοτεχνίας του Mario Vitti και του Λίνου Πολίτη, ο οποίος του επέθεσε τον τίτλο του «ιδιότυπου και απροσάρμοστου και στην ποίηση και στην πεζογραφία». (. . .) Ωστόσο, το έργο του Σκαρίμπα, αν και παραγκωνίστηκε και σμικρύνθηκε από διάφορους εκπροσώπους της Γενιάς του Τριάντα (παρόλο που, σύμφωνα με μαρτυρίες, διαβαζόταν πολύ), όχι μόνον δεν αγνοήθηκε από το τέλος του 20ου αιώνα μέχρι και σήμερα, αλλά προκάλεσε με συλλογικότερο τρόπο το ενδιαφέρον των μελετητών. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
