«Ντοκ!» Έτσι με φωνάζουν οι φίλοι μου. . . Κι όλο με κοροϊδεύουν: «Ντοκ, Ντοκ, Ντοκ, είσαι σαν χοτ ντογκ, πότε από κει, πότε από δω, βλέπεις τηλεόραση ως τις οκτώ». Ώσπου, μια μέρα, η μαμά μου - ΚΡΑΤΣ! - έβγαλε την τηλεόραση από την πρίζα! Και τότε. . . Μια ιστορία που μιλάει με χιούμορ για την τηλεόραση και για όλα όσα αυτή δε μας αφήνει να χαρούμε.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
