`Από δω και πέρα θα υπάρχω σε έναν κήπο.
Μέσα στον κήπο, πάνω στα τραπεζάκια, θα μοσχοβολάνε μαρμελάδες και θα γουργουρίζουν καφέδες.
Η ζωή θα μου προσφέρει αποκλειστικά γρανίτες πορτοκάλι, αλλά εγώ θα γεύομαι φράουλα. Εννοείται πως θα έχει και πεταλούδες.
Θα κάθονται πάνω στις μαρμελάδες, αλλά δεν θα κολλάνε.
Η εγχείρηση θα τα πετύχει όλα αυτά, όχι εγώ.`
Είναι άραγε όλα τα παραπάνω μέρος μιας συνωμοσίας και δη παγκόσμιας; Άντρες, γυναίκες, με κραγιόν, χωρίς κραγιόν. Υπακούουν στις οδηγίες που δίνει ένα κεντρικό κοντρόλ ή είναι όλα αποτέλεσμα λοβοτομής; Ένας καπνός μυστηρίου τους τυλίγει όλους. Τις τυλίγει όλες. Τα τυλίγει όλα. Μήπως είναι από τα πολλά τσιγάρα; Θα δείξει.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]