Η μακεδονική πολεμική μηχανή του Φιλίππου, και μετά του Αλεξάνδρου, είχε μία και μόνη διαφορά από τις άλλες ελληνικές της εποχής: σφυρηλάτησε σε μια ενιαιότητα την τακτική ιδιοφυΐα του Ξενοφώντα και του Επαμεινώνδα, τις εκπαιδευτικές και πειθαρχικές διαδικασίες του Πελοπίδα και του Επαμεινώνδα, την επιχειρησιακή και οργανωτική σκέψη του Ιάσονα των Φερρών, τις καινοτομίες του Ιφικράτη, την επιμελητειακή και διοικητική ιδιοφυία του Διονυσίου του Α΄, την ηρωική παράδοση του Ομήρου και του Λεωνίδα, τη συστηματική χρήση τολμημάτων και την επιβράβευση της πρωτοβουλίας του Δημοσθένη και του Βρασίδα, και τη στρατηγική προοπτική και εμπειρία του Αγησιλάου. Η αρμονική σύνθεση αυτών ολοκληρώθηκε από μια εκλεκτή γενιά διοικητών, αριστοκρατών και μη, υπό την φωτισμένη και ανοικτόμυαλη ηγεσία του Φιλίππου, και σφραγίστηκε από την μεγαλοφυΐα του γιου του, του Αλέξανδρου. Και άλλαξε την ιστορία του κόσμου.
