«Που να φανταστώ εγώ, νεαρός τότε και προσκολλημένος στις πολεμικές τέχνες της Ανατολής, ότι υπήρχαν πάνω από 85 τεκμαρτά ιστορικά εγχειρίδια στα μουσεία της Ερυώπης, χρονολογημένα από τον 13ο έως και τον 17ο μ.Χ. αιώνα, που παρουσίαζαν τεχνικές ενδογενών πολεμικών τεχνών και τις ανέλυαν με απόλυτη ακρίβεια; (. . .) Αυτή η εκπληκτική διαπίστωση αναφορικά με τις πολεμικές τέχνες του Μεσαίωνα μου άνοιξε τα μάτια για της πολεμικές τέχνες της Αρχαιότητας, και ειδικά αυτές της Μεσογείου. Άρχισα να συγκεντρώνω στοιχεία κατά τα ταξίδια μου και διαπίστωσα ότι, και εδώ, οι τεχνικές ήταν παρόμοιες. Και δεν είναι τυχαία η ομοιότητα αυτή - το ανθρώπινο σώμα δεν έχει αλλάξει τα τελευταία 10.000 χρόνια και οι απαιτήσεις της μάχης έχουν μείνει σταθερές, με αποτέλεσμα αυτό που είναι χρήσιμο για την επιβίωση να έχει διαχρονική και παγκόσμια εμβέλεια».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]