Νερό είναι ένα μεγάλο μέρος του ανθρώπινου σώματος, νερό είναι το επικρατέστερο στοιχείο του πλανήτη. Παρ’ όλα αυτά η έλλειψη του νερού φαίνεται να είναι από τα μεγαλύτερα προβλήματα του μέλλοντος. Εάν στην εποχή μας ο υδρολογικός κύκλος αλλάζει με δυσάρεστες επιπτώσεις για την ανθρώπινη ζωή στη λεκάνη της Μεσογείου η στροφή προς το παρελθόν και η ανίχνευση ανάλογων καταστάσεων στο Βυζάντιο μας βοηθούν να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με το υγρό στοιχείο και μας δίνουν ιδέες για μία οικονομία δυνάμεων και ενέργειας. Μπορεί όμως η ρευστότητα του νερού να αιχμαλωτίσει την πεπερασμένη πληροφορία που προσφέρει ένα βιβλίο; Και αντίστροφα, μπορεί ο στατικός χαρακτήρας της δομής ενός μικρού συλλογικού τόμου να κερδίσει σε συνεκτικότητα και ροή ιχνηλατώντας την πορεία του νερού; Να ακολουθήσει ένα ποτάμι από τις πηγές ως τις εκβολές του στη θάλασσα, υπενθυμίζοντας στους αναγνώστες πόσο εξαρτημένη είναι η ζωή μας από τους υδάτινους πόρους;
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
