Το βιβλίο απευθύνεται στον παιδαγωγό που μεριμνά για την ικανότητα του μαθητή να συνθέσει ένα σαφές κείμενο μέσα από το οποίο θα προβάλλονται οι απόψεις του. Απευθύνεται στον δάσκαλο, στον καθηγητή ή ακόμη και στον γονέα που προσπαθεί να ερμηνεύσει τη συμπεριφορά του παιδιού του και να το ενθαρρύνει στην επαφή του με τη διαδικασία της γραφής. Η έκθεση δεν αντιμετωπίζεται σαν μια τελική κειμενική μορφή, αλλά σαν διαδικασία δραματική, συμμετοχική και ανανεούμενη, με διαρκώς βελτιούμενα αποτελέσματα, ικανά να εμφυσήσουν στον μαθητή εμπιστοσύνη και αισιοδοξία: «Κανένα κείμενο άξιο λόγου δεν είναι αποτέλεσμα μίας γραφής. Κανένα κείμενο δεν ενυπάρχει σε αναμονή στο κεφάλι του γράφοντος, τουλάχιστον όχι στη μορφή με την οποία αυτός αποφασίζει τελικά να το ανακοινώσει σε τρίτους. . .» Το βιβλίο αποτελεί μια προσπάθεια ενοποίησης των γενικών αρχών της διδακτικής και της παιδαγωγικής με τη βιωματική προσέγγιση της γνώσης, με το θεατρικό παιχνίδι, τη γνωστική και συμπεριφοριστική ψυχολογία, την κειμενογλωσσολογία και με τις θεωρίες της επικοινωνίας και της λογοτεχνίας, με επίκεντρο τις ανάγκες του μαθητή. Ο τελικός όμως κειμενικός στόχος δεν εξαντλείται στην κατάκτηση των βασικών δεξιοτήτων γραφής και στην παραγωγή ορθών όσο και ανιαρών παραγράφων, αλλά εκτείνεται μέχρι την κατάκτηση ενός προσωπικού ύφους (. . .).

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]