[...] Το `Παράξενο Ιντερμέτζο` ανήκει, όπως είπαμε, στα έργα όπου ο Ο` Νηλ δημιούργησε την εντύπωση της πρωτοτυπίας, βρίσκοντας καινούργιους τρόπους για τη χρησιμοποίηση παλιών μέσων. Ο μονόλογος ήταν θεσμός, και πολλές φορές πληγή, στα έργα του παλαιότερου θεάτρου. Άλλοτε υπηρετούσε μια σκοπιμότητα, να κατατοπίσει δηλαδή το θεατή σε πράγματα που δεν είχαν συμβεί επί σκηνής, είχαν όμως την επίδρασή τους σ` εκείνα που έμελλαν να γίνουν, κι` άλλοτε ήταν απλή ρητορική ή μελοδραματική φλυαρία, που μόνος της σκοπός ήταν να εκτείνει σε κανονικά όρια έργα φτωχά σε δράση, και συνηθέστερο αποτέλεσμά της να προκαλέσει την πλήξη στον θεατή. [...]

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]