`ΣΟΝΕΤΟ 66`:
Μ` όλα αυτά απόκαμα, ζητάω ν` αποσυρθώ στο μνήμα:
να βλέπω, λέω, την Αρετή ζητιάνα γεννημένη,
το κούφιο Τίποτα φαιδρό με κορδωμένο βήμα,
την Πίστη την αγνότερη χυδαία απαρνημένη
την τιμημένη Υπεροχήν αισχρά παραριγμένη,
τη χάρη την παρθενικήν ωμά ξεπορνεμένη,
την τέλειαν Ωραιότητα κακά εξευτελισμένη,
την Αξίαν από ανάπηρην κυβέρνια αχρηστεμένη,
την Τέχνη από την κρατική εξουσία γλωσσοδεμένη,
τη Γνώση απ` τη σχολαστική Μωρία περιορισμένη,
την πιο απλήν Αλήθεια ηλίθια παρανομασμένη,
την Καλοσύνη στην κυρα-Κακία υποταγμένη.
Με όλα αυτά απόκαμα, δεν θέλω πια να ζήσω,
μόνο που την αγάπη μου πεθαίνοντας θ` αφήσω.
