ΚΛΕΙΔΙΑ
Είναι ο μύθος που μας συνέχει, πλέκει γύρω μας το νόημα όσο τον συζητούμε: είναι ο λόγος που γίνεται μήνυμα, ποτέ γι` αυτόν που του απευθύνεται, κάποτε για κείνους που κρυφακούν· οι τοίχοι έχουν τις παλιές μας κουβέντες κρεμασμένες στα καρφιά περασμένου νοικάρη: από τα κρόσσια τους ισορροπούν ο αχός της πόλης, το στερέωμα, όλο το ύψος των όσων αφήσαμε ανείπωτα· είναι ο μύθος, το αόρατο δίχτυ που αστράφτει γύρω μας, στη λάμψη των σπάνιων ματιών, όπως στην απότομη έξαψη για εσένα, που πλησιάζεις, κρατώντας κλειδιά.
