Με τον παρόντα τρίτο τόμο στη σειρά «Θρησκειολογία» - οι προηγούμενοι τόμοι ήταν οι επιγραφόμενοι «Ορθοδοξία και Λαϊκές Δοξασίες» (α` και β` έκδοση) και «Ορθοδοξία, σκοταδισμός και ρατσισμός» -, συγκροτείται μια τριλογία αντιπαράθεσης σε νοσηρές πνευματικά αντιλήψεις, θεωρίες, καταστάσεις, κινήσεις, που είναι πλήρως ασυμβίβαστες προς την Ορθοδοξία, εντούτοις όμως εμφανιζόμενες με διάφορα προσωπεία παραπλανούν και παρασύρουν ανενημέρωτους, αφελείς, θρησκόληπτους. (. . .) Η αντιπαλότητα των πρώτων χριστιανικών χρόνων παραχώρησε τη θέση της στη διάκριση και αξιοποίηση των γόνιμων στοιχείων του ελληνικού πολιτισμού (δίκαιο, τέχνη κ.λπ.), σύμφωνα με το υπόδειγμα του Μ. Βασιλείου προς τους νέους πώς να ωφελούνται από τα αρχαία ελληνικά κείμενα. Η κατίσχυση του ελληνικού στοιχείου, με τον παραμερισμό των εθνικών (ειδωλολατρικών) στοιχείων, υπήρξε πλήρης. Τα δεσποτάτα και τα άλλα κράτη, που δημιουργήθηκαν μετά την πρώτη Άλωση (1420), είχαν καθαρά ελληνική συνείδηση.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]