Η αγγελία έγραφε: `ΖΗΤΕΙΤΑΙ κυρία σοβαρή από υπερήλικα απόστρατο Πολεμικού Ναυτικού με σκοπό το λευκό γάμο`. Ο ρόλος χιλιοπαιγμένος, ο σκηνοθέτης άγνωστος όπως κι η μοίρα, και η οντισιόν προκαθορισμένη για όλες από τα γεννοφάσκια τους. Κι όμως, η Λένα, η Μάρα, η Τίνα, η Μάτα και η Ιρίνα, πέντε γυναίκες τόσο διαφορετικές μα κατά βάθος τόσο ίδιες μεταξύ τους, είναι εκεί, στον προθάλαμο, σαν έντομα φυλακισμένα στη ζέστη αναποδογυρισμένου ποτηριού, έτοιμες για τη μεγάλη ερμηνεία της ζωής τους. Η καθεμία παρίσταται αδιάντροπα και προσπαθεί να πείσει ότι όλες οι άλλες είναι κατώτερές της, ώστε να εξασφαλίσει το ρόλο που θα τη βγάλει από την προσωπική της αφάνεια. Τέτοια ευτέλεια που αλλού θα τη βρεις σε όλο το μεγαλείο της, παρά σε μία οντισιόν για ψυχές;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]