Το 2013 γιορτάζουμε τα 100 χρόνια από τη μέρα που οι πρώτοι θνητοί πάτησαν την ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου. Ήταν 3 Αυγούστου του 1913, όταν ο Χρήστος Κάκαλος από το Λιτόχωρο και οι ελβετοί Frederic Boissonnas και Daniel Baud-Bovy κατακτούσαν το Μύτικα.
Η ιστορία των τελευταίων 100 χρόνων του Ολύμπου γράφτηκε από τους ορειβάτες, μια ομάδα ανθρώπων με κοινό γνώρισμα την αγάπη για τα βουνά. Στην ορειβασία οι κατακτήσεις είναι κυρίως εσωτερικές, με την έννοια ότι ο ορειβάτης αγωνίζεται να ξεπεράσει τα δικά του όρια. Έτσι, μετά την κατάκτηση της κορυφής του Ολύμπου θα ανοιχτούν δυσκολότεροι δρόμοι προς τις κορφές, εγκαινιάζοντας την ιστορία μιας άλλης μορφής ορειβασίας, της αναρρίχησης. Πρωτεργάτης στην ιστορία της αναρρίχησης στον Όλυμπο υπήρξε ο ιταλός Emilio Comici που το 1934 χάραξε τις πρώτες διαδρομές στο Στεφάνι.
Τα δρώμενα στον Όλυμπο επηρέασαν άμεσα τις εξελίξεις στην ιστορία της ελληνικής ορειβασίας. Το 1928 ιδρύεται στην Αθήνα το πρώτο ορειβατικό σωματείο και ακολουθούν άλλες μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Οι ορειβατικοί σύλλογοι συντονίζονται από τον Ελληνικό Ορειβατικό Σύνδεσμο ΕΟΣ (πρόδρομο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ορειβασίας Αναρρίχησης - ΕΟΟΑ).
Το 1936 οργανώνεται στον Όλυμπο, στη Μονή Αγίου Διονυσίου, το πρώτο Πανελλήνιο Ορειβατικό Συνέδριο, με πρωτοβουλία του Σπήλιου Αγαπητού, προέδρου του ΕΟΣ. Στο συνέδριο παρουσιάστηκαν προτάσεις για την τουριστική και ορειβατική οργάνωση του Ολύμπου και για την προστασία της ορεινής φύσης. Δύο χρόνια αργότερα, με εισήγηση του ΕΟΣ θα ιδρυθεί ο Εθνικός Δρυμός Ολύμπου. [...]