Τα περισσότερα από τα ποιήματα αυτού του βιβλίου είναι εμπνευσμένα από τις εντρυφήσεις μου στην ιστορία, προϊστορία, πρωτοϊστορία και μυθολογία της πατρίδας μας, από τη μεγαλειωδέστερη, δηλαδή, ιστορία πολιτισμού που υπήρξε ποτέ στον πλανήτη Γη. Φυσικά, όχι χωρίς τις ελλείψεις του, εξυπακούεται (με πρωταρχικό πρόβλημα του ελληνικού αρχαίου κόσμου, την έλλειψη συνοχής και την αλληλοεξόντωση). Επίσης εξυπακούεται ότι μέσ` από αυτά τα ποιήματα θέλω να εκφράσω συναισθήματα και καταστάσεις επίκαιρες αλλά και υποκειμενικές. Έτσι, από το ένα μέρος, τα ποιήματα αυτά αντιπροσωπεύουν την αγάπη και τον απεριόριστο θαυμασμό μου για την Ελλάδα και τον πολιτισμό της, και την πρόθεσή μου να τα εκφράσω με τρόπο ποιητικό. Από το άλλο, και στα όρια που μπορεί κανείς να ελέγξει την ποιητική γραφή, ένα μέρος από τα ποιήματα του βιβλίου μπορεί να θεωρηθούν και ως έμμεση απάντηση στους διάφορους σύγχρονους παραχαράκτες της ιστορικής αλήθειας για την Ελλάδα και τον πολιτισμό της. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]