ΠΡΩΤΗ ΠΡΑΞΗ - ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΚΗΝΗ
[...] Κοίταξε ψηλά στον ουρανό! Δεν είναι γελαστός και καταγάλανος; Γαλάζιος σαν υπόσχεση ελπίδας. Έτσι δε λένε; Το γαλάζιο δεν είναι το χρώμα της ελπίδας; Της ελπίδας! Για μας ειν` όλα αυτά, χρυσούλι μου. Όλη αυτή η ευλογία της πλάσης! Τι λέει και το ευαγγέλιο, ε; Επί δικαίους και αδίκους! Όμως για τη γλυκειά βροχή αυτό. Πω, πω, τι λέω! Τα μπέρδεψα όλα μέσα στο μυαλό μου. Δεν υπάρχουν δίκαιοι και άδικοι εδώ. Είμαστε όλοι το ίδιο - ακριβώς το ίδιο - ίσοι προς ίσους - κάτω από το γαλάζιο ουρανό - το θερμό ήλιο - κάτω απ` το Θεό - αρμενίζοντας μέσα στο πέλαγος - για την άλλη άκρη του κόσμου - εκεί που ο Χριστός γεννήθηκε - στο φιλόξενο μέρος, που προσέχουν μόνο την ψυχή - περ` απ` τη θάλασσα - τη θάλασσα τη γαλανή - για - Μα να μην αργήσουμε - πρέπει με κάθε τρόπο να μη χάσουμε το πρώτο βαπόρι! (Έχουν φτάσει το διάζωμα του δρόμου τώρα. Πέρασαν πια ανάμεσα απ` τους ανθρώπους. Η Έλλα κοιτάζει ψηλά προς τον ουρανό με έκφραση εκστατικής ηρεμίας και γαλήνης. Ο Τζιμ με κόπο κρατιέται να μη λιποθυμήσει· το πρόσωπό του συσπάται και τα μάτια του είναι καρφωμένα στο κενό. Φωνάζει βραχνά): Ταξί, ταξί. Πούναι το ταξί; Ταξί!
ΑΥΛΑΙΑ