... Μου την είχαν συστήσει: δεσποινίς Δάφνη Πόθου. Περίεργο όνομα. Με τη Δάφνη της μυθολογίας ίσως είχαν κοινή μια αρχαιοπρεπή κυανή χλαμύδα· με τον πόθο όμως τι σχέση είχε. Η ίδια μου εξήγησε ότι ήταν αρχαιολόγος, μέλος μιας αρχαιολογικής ομάδας αμερικανικού Πανεπιστημίου, που έκανε ανασκαφές στη Σαμοθράκη. Ήταν ερωτευμένη με το νησί και τους ανθρώπους του. Τους πέντε μήνες το χρόνο που έμενε εκεί, από τον Μάιο μέχρι το Σεπτέμβριο, μπορούσε να συνδυάσει ό,τι καλύτερο πρόσφερε η νησιωτική Ελλάδα: τις κλασικές μνήμες και γνώσεις ιστορικές, τ` απρόοπτα της αρχαιολογικής σκαπάνης, τη θαλπωρή του ήλιου, την απαράμιλλη θάλασσα και τους απλούς ανθρώπους, ψαράδες και ταβερνιάρηδες, που την περιποιούνταν και τη θαύμαζαν σαν αρχαία θεά γιατί μιλούσε σπασμένα ελληνικά και γνώριζε τόσα πολλά για τους μακρινούς προγόνους της. [...]