Το μυθιστόρημα μας μιλά για τη φρίκη του ναζισμού πριν ξεσπάσει ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος, όπως τη βίωσαν μια συντροφιά από φοιτητές που σύχναζαν στον καφενέ της Νιρεμβέργης. Ποιητές και φλογεροί ιδεολόγοι, όπως ο Γιόχαν κι η Γκρέτα, οραματίζονται ένα καλύτερο αύριο! Σημαδεμένοι Εβραίοι, όπως ο Ελία κι η αδερφή του Άννα, αφήνουν την τελευταία τους πνοή σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Ανθρωπιστές, όπως ο κουτσός εισαγγελέας Τόμας, πιστεύουν πως το σώμα είναι φτιαγμένο από χώμα, όμως η ψυχή είναι θεϊκή πνοή! Οργισμένοι και φανατισμένοι, όπως ο Φριτζ κι η Φρίντα, πίνουν νερό στο όνομα του Χίτλερ και γίνονται συνένοχοι στις θηριωδίες των ναζί. Αγνοί και άσπιλοι, όπως η Μπρέντα και η Μαίρη, θυσιάζουν τη ζωή τους για το υπέρτατο ιδανικό του ανθρώπου: τον αληθινό έρωτα! Κι ο Έριχ; Άραγε πούλησε την ψυχή του στον διάβολο; Ή μήπως δεν υπάρχει διάβολος, παρά μόνο ανυποψίαστοι άνθρωποι, υποταγμένοι στο «καθήκον», και κοινωνίες που γαλουχούνται να μην έχουν υψηλά ιδανικά;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]