Ο όρος περιθωριακός είναι νέος. Με την έννοια που τον προσδίδεται σήμερα (από επίθετο κατέληξε να χρησιμοποιείται ως ουσιαστικό) δηλώνει ταυτόχρονα τόσο εκείνον που εκουσίως τοποθετείται στο περιθώριο, απορρίπτοντας τις αξίες μιας κοινωνίας, όσο και εκείνον που η ίδια η κοινωνία απορρίπτει, τοποθετώντας τον στο περιθώριο. Το ζητούμενο, συνεπώς, στην εξέταση της έννοιας της κοινωνικής περιθωριακότητας δεν είναι μόνον η εξέλιξη στη διαδρομή του χρόνου των περιθωριακών κοινωνικών ομάδων, αλλά κυρίως το βλέμμα που η ίδια η κοινωνία ρίχνει κάθε φορά επάνω τους. Οι συμπεριφορές των περιθωριακών παραμένουν συνήθως σταθερές, μεταβλητές αντίθετα είναι οι ιδεολογικές βάσεις και η ηθική συμπεριφορά της κοινωνίας που τους περιβάλλει. Καθρέφτης της κοινωνίας που τον περιστοιχίζει, ο περιθωριακός φανερώνει κι αναδεικνύει με την παρουσία του τις αντιλήψεις και τις ανησυχίες του κοινωνικού συνόλου. (...)
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
