Χειρότερος δεν μπορώ να γίνω, είμαι ο χειρότερος νομίζω, καθώς εγώ, ο αχρείος, διαμηνύω πως δεν θα γίνω χειρότερος, αλλά ακόμη περισσότερο θα διατηρηθώ ο ίδιος κακός, άπληστος, ανόητος, βλαμμένος ίσως, και θα μείνω ακόμα πιο συνεπής όπως πορεύτηκα ως τώρα, ελεεινός στα πάθη, πιωμένος απ’ τις μυρωδιές της ζωής, όπως κρύβει τόσες εκπλήξεις, εκπλήξεις που ξεκινούν ανοίγοντας τα μάτια σου το πρωί. . . άλλη μια μέρα. . . άλλη μια μέρα ζωντανός. . . Έτσι και χθες. . . ξύπνησα ζωντανός και χασμουριόμουν τρία τέταρτα της ώρας λέγοντας μέσα μου πόσο κουρασμένος ήμουν, τόσο πολύ, που ήθελα κι άλλο να κοιμηθώ, άλλωστε είχα πια πείσει τον εαυτό μου πως αυτό που έχει μεγαλύτερη αξία σ’ αυτήν τη ζωή είναι ο ύπνος. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]